سپیده صبح

بسم الله الرحمن الرحیم
امام صادق ( ع) می فرمایند:
تعجب می کنم از کسی که فرار می کند از چهار چیز ، چگونه به طرف این چهار چیز نمی رود؟!!!
تعجب می کنم از کسی که از چیزی خائف است ، اما به این جمله از قران پناه نمی برد.” حَسبُنَا الله و نِعمَ الوَکیل “زیرا حق تعالی پشت سر این آیه می فرماید :” فانقلبوا بنعمۀ من الله و فضل لم یمسهم سوء “یعنی:
خدای تعالی بر می گرداند آنچه را که از او می ترسیدند به نعمت از جانب خودش و فضیلتی که نتیجه اش این است که بدی آنها را مس نمی کند.
و تعجب می کنم از کسی که از چیزی غمگین است و کلمه ی طیبه ی” لا اِلهَ اِلا انتَ سُبحانَکَ اِنی کُنتُ مِنَ الظالِمین ” را نمی گوید چون خداوند در عقب این ذکر می فرماید :” و نجیناه من الغم و کذلک ننجی المومنین “یعنی
مایوس را با گفتن این ذکر از غم نجات دادیم و همچنین مومنین اگر این ذکر را بگویند از غم نجات پیدا می کنند.
و تعجب می کنم از کسی که دیگران بخواهند به او مکری برسانند و او را اذیت کنند و او نمی گوید :” اُفَوِضُ اَمری اِلَی الله اِنََّ اللهَ بصیرٌ بالعِباد “تا او از مکر ایمن شود. زیرا پروردگار متعال می فرماید :” فوقاه الله سیئات ما مکروا “یعنی
خدای متعال نگه می دارد گوینده ی این ذکر را از بدیهای مکر آنها.
و تعجب می کنم از کسی که دنیا و زینت دنیا را بخواهد و نمی گوید :” ماشا ءَ اللهُ لا قُوةَ اِلا بالله “زیرا خداوند در پی این جمله ی آن شخص می گوید:” فعسی ربی ان یو تمن خیرا” ” یعنی
خدای تعالی می دهد به کسی که این جمله را بگوید بهتر از آنچه به آن ثروتمندان داده است!”
منبع : خصال شیخ صدوق ، ص 207